I K.S Ślęza Wrocław, [obecnie I TS Ślęza Intakus Wrocław] - pierwszy wrocławski klub sportowy powstały w pięć tygodni po kapitulacji Festung Breslau. Założony 16 czerwca 1945 roku przez siedemnastu działaczy sportowych, jak i samych sportowców stał się sztandarowym klubem odradzającego się miasta. 

Dotychczasowe nazwy Klubu

• 16 czerwca 1945 r. - założonie klubu, nazwa I KS Wrocław
• marzec 1949 r. - zmiana nazwy na KS "Samorządowiec"
• 1949 r. - po likwidacji zrzeszenia "Samorządowiec" klub wraz z WUZ, KS "Sieć" oraz ZKS "Tramwajarz" zmienia nazwę na KS "Ogniwo"
• grudzień 1955 r. - Sparta, Ogniwo i Energetyk w wyniku fuzji utworzyły I KS z dopiskiem "Vroclavia"
• styczeń 1956 r. - w wyniku konkursu przeprowadzonego przez redakcję Słowa Polskiego klub przyjął nazwę I KS Ślęza Wrocław
• lipiec 2006 r. - po przejęciu klubu przez firmę Intakus klub przyjął nazwę I TS Intakus Ślęza Wrocław

Klub powstał 16 czerwca 1945 r. kilka tygodni po tym, gdy widmo wojny oddaliło się od Wrocławia. Trudno dziś dokładnie odtworzyć fakty w jaki sposób ówczesny naczelnik Wydziału Wojskowego Zarządu Miejskiego major Jan Gorgos zwerbował 16 działaczy. W każdym bądź razie doprowadził do historycznego zebrania i wtedy to ukonstytuował się zarząd pierwszego na Ziemiach Zachodnich klubu sportowego. Otrzymał on nazwę prostą, ale wielce wymowną: "I-szy KLUB SPORTOWY" (w skrócie IKS). Pierwszy prezesem IKS-u został wiceprezydent Wrocławia Tadeusz Jan Drobut. Funkcje wiceprezesa objął Juliusz Erdt, sekretarką została Helena Bandrowska-Willowa, a skarbnikiem Adam Launer. Kierownikami poszczególnych wybrano: Aleksandra Marczyńskiego - lekkoatletyka, Józef Wymysło - piłka nożna, Zdzisław Gergowicz - gry sportowe, Włodzimierz Olejniszyn i Jerzego Derubskiego - tenis ziemny, Jan Skraba i Henryka Terlikowskiego - kolarstwo (ten ostatni zgodził się również kierować sekcją hokejową), Műnzera- tenis stołowy, Józefa Ziębe i Jana Kulca - boks oraz Maziarza- pływanie.

Od samego początku IKS związany był ze środowiskiem pracowników gospodarki komunalnej stając się sztandarowym klubem odradzającego się miasta. Od zarania powstania klubu opiekunami były Zarząd Główny i Okręgowy Związek Zawodowego Pracowników Gospodarki Komunalnej oraz Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne. Stała opieka władz politycznych, związkowych i administracyjnych przyczyniła się do umocnienia roli IKS Ślęza. Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne pomagała Ślęzie najbardziej. Klub miał różnych patronów, ale to właśnie załoga MPK wielokrotnie dawał dowody swojego przywiązania. Przez wiele lat - a od 1958 do bodaj 1970 roku - ster klubu spoczywał w rękach pracowników MPK. W tamtym okresie prezesami Ślęzy byli Bogusław Jankowski,  Kuźbik i Bogusław Głoba. Oczkiem w ich głowie byli zawsze piłkarze i nie ma co się dziwić - wtedy bowiem wielu zawodników wywodziło się spośród załogi MPK. Pod koniec lat 70. w wyniku zmian struktury organizacyjnej załoga MPK sprawowała patronat nad - jedynie albo aż - całą sekcją piłki nożnej.

Klub we wczesnych latach nie miał jeszcze swego stałego miejsca. Zebrania zarządu odbywały się w szkole przy ul. Poniatowskiego 27, czasem zbierano się w stołówce przy ul. Kasprowicza, w mieszkaniu Jana Kulca przy piekarni - ul. Mikołaja 21, lub też w hotelu Polonia przy ul. Świerczewskiego [obecnie ul. Piłsudskiego]. Na jednym z zebrań młody artysta plastyk Andrzej Wilk zaprezentował zebranym projekt herbu klubowego. Spodobał się on wtedy wszystkim natychmiast. Zresztą, trzeba dodać, że agendy IKS-u rozsiane były po całym mieście. Najszybciej zorganizowano sekcje: piłkarską i pływacką. Pływacy już 22 czerwca 1945 roku wystartowali w zaimprowizowanych zawodach z okazji "Dnia Morza". Piłkarze rozegrali pierwszy mecz w sierpniu. Głównymi ośrodkami życia sportowego w ówczesnym Wrocławiu były: stadion AZS na Zaciszu i obiekt lekkoatletyczny na Stadionie Olimpijskim.

Sekcja piłkarska

11 sezonów w 2 lidze:

• 1954 - 10 spadek
• 1984/1985 - 11
• 1985/1986 - 4
• 1986/1987 - 10
• 1987/1988 - 12
• 1988/1989 - 16 spadek
• 1991/1992 - 9
• 1992/1993 - 3
• 1993/1994 - 4
• 1994/1995 - 9
• 1995/1996 - 16 spadek

 

Lata 40.

Pierwszą większą imprezą w wyzwolonym Wrocławiu w 1945 r. był mecz piłkarski. Co do tego zgodni są kronikarze i działacze. I właśnie w pierwszym szeregu stanęli piłkarze IKS Ślęza. W skład pierwszego zespołu klubowego wchodzili: Początek, Wisznia, Baranowski, Cybulski, Leopolod Kosturkiewicz, Mieczysław Fige, Pudło, Góra, Skatulski, Obydziński, Rzeczkowski. W 1946 roku drużyna pozyskała dwóch znakomitych piłkarzy w osobach Żabickiego i Borka, a następnie najlepszego strzelca w historii klubu Edwarda Laseckiego, choć ilość jego goli nie jest znana. Po fuzji z WUZ, IKS zmienił nazwę na Ogniwo, a do zespołu przybył Antoni Arbach - legenda Ślęzy, świetny pinpongista. Ponadto drużynę zasilili Mirosław Mucha, Kania, Gajewski i Zwoliński. U schyłku lat 40. Ślęza liczyła się w Polsce. Wygrana z ZZK Poznań (tak przez rok nazywał się Lech Poznań), w barwach którego grali legendarni Edmund Białas i Teodor Anioła, zacięte pojedynki z chorzowskim Ruchem występującym na czele z Gerardem Cieślikiem i Henrykiem Alszerem, Polonią Warszawa z Henrykiem Boruczem i Marianem Łączem, czy Polonią Bytom z Michałem Matyasem, były wielkim wydarzeniami we wrocławskim sporcie.

W pigułce

• 1946 - wicemistrzostwo Dolnego Śląska po przegranej z Burzą Wrocław, zakwalifikowanie się do nowopowstałej A klasy
• 1947 - 3 miejsce w eliminacjach do I ligi za Polonią Świdnica i Pafawagiem Wrocław, 2 miejsce w grupie 1 A klasy
• 1948 - wicemistrzostwo Dolnego Śląska
• 1949 - mistrzostwo Dolnego Śląska, nieudane baraże o 2 ligę

 

Lata 50.

W 1951 r. do drużyny doszedł reprezentant Polski Muskała, wybuchł talent jednego z najlepszych bramkarzy dolnośląskich lat pięćdziesiątych Mieczysława Jednoroga. Trzy lata później Ogniwo zdołało, jako trzeci wrocławski klub, awansować do II ligi. Występowali w nim wtedy: Mieczysław Jednoróg, Siech, Mirosław Mucha, Antoni Arbach, Dragon, Kwiatkowski, Kurach, Kozłowicki, Sokołowski, Edward Lasecki, Borek i Małek. Radość trwała jednak krótko i po jednym sezonie Ogniwo znowu musiało grać w lidze okręgowej. Ale trzeba przyznać, że stawka była wtedy mocna - Górnik Zabrze, Stal Sosnowiec, Górnik Bytom, Budowlani Opole, Kolejarz Warszawa i Włókniarz Kraków. Później w swojej historii zespół IKS jeszcze kilkakrotnie szturmował bramy II ligi. Był nawet bliski końcowego sukcesu, ale w ostatniej chwili jakaś niespodziewana porażka zaprzeszczała pracę całego roku. Tak było w 1958 roku, kiedy to zespół szkolony przez Czechosłowaka Karola Finka dał się ubiec poznańskiej Olimpiii Kujawiakowi Włocławek. Drużyna IKS znana była z uzyskiwania dobrych wyników w meczach towarzyskich, a w mistrzowskich brakowało jej konsolidacji. Przykładem może być właśnie rok 1958, kiedy to lekko załamani po niepowodzeniach w rozgrywkach o wejście do II ligi, piłkarze IKS stoczyli świetny pojedynek ze słynną Duklą Praga, występującą na czele z reprezentantami swego kraju Josefem Masopustem, Vacenovskym i Urbanem, przegrywając zaledwie 1:2. Oprócz seniorów- swoje pięć minut mieli także i juniorzy, którzy w 1957 doszli do półfinału Mistrzostw Polski. Jeden z zawodników tej świetnej drużyny Ryszard Matyszczak awansował do kadry juniorów reprezentacji Polski - zagrał 10 spotkań i strzelił jedną bramkę 16 kwietnia 1956 w turnieju młodzieżowym FIFA w Hiszpanii przeciwko RFN. W 1959 r. trenerem zostaje Władysław Borek, który jako zawodnik, był jednym z najlepszych strzelców w historii dolnośląskiego futbolu. Młodzież dzięki temu jeszcze bardziej zyskała, bowiem pod jego ręką zajmują 3 miesjce na turnieju w Dreźnie, wygrywając z Emporem Rostock 1:0, Ulm 1945 3:2 oraz SEV Westfaller 2:0. A następnie zostają Mistrzami Dolnego Śląska, co pozwoliło im grać o Mistrzostwo Polski. Na szczeblu ogólnopolskim znowu idzie im dobrze, ale jak dwa lata wcześniej również marzenia skończyły się na półfinale, gdzie zatrzymała ich Arka Gdynia. Seniorom nie wiedzie się jednak tak dobrze, jak młodszym kolegom i w lidze okręgowej zajmują 10 pozycję.

W pigułce

• 1950 - 2 miejsce w grupie 2 A klasy
• 1951 - mistrzostwo grupy wschodniej A klasy, nieudane baraże o 2 ligę
• 1952 - wicemistrzostwo w grupie wrocławskiej klasy wojewódzkiej
• 1953 - mistrzostwo ligi międzywojewódzkiej i awans do II ligi po barażach
• 1954 - spadek z II ligi
• 1955 - 11 pozycja w lidze międzywojewódzkiej. Klub powrócił do starej nazwy IKS
• 1956 - do nazwy IKS dodaną nową - Ślęza. 3 miejsce w lidze międzywojewódzkiej
• 1957 - seniorzy zajmują trzecie miejsce w nowej 3 lidze dolnośląskiej, a juniorzy Ślęzy dochodzą do półfinału Mistrzostw Polski, ale zatrzymują ich Karpaty Krosno wygrywając 1:0. W finale Karpaty przegrały z Lechią Gdańsk 1:2.
• 1958 - 1 miejsce w 3 lidze dolnośląskiej, nieudane baraże o 2 ligę
• 1959 - seniorzy zajmują 10 miejsce w 3 lidze. Juniorzy ponownie doszli do półfinału mistrzostw kraju po zwycięstwie z Szombierkami Bytom w dwumeczu [ wygrana 1:0 i remis 2:2]. W półfinale grają z Arką Gdynia, ale po zwycięstwie 2:0 we Wrocławiu i porażce w Gdyni 0:2 o grze w finale zdecydowały rzuty karne, które wrocławianie przegrali.

 

Lata 60.

Były to lata chude dla zespołu przy ul. Wróblewskiego 9. Brak większych sukcesów, ciągła zmiana trenerów i dryfowanie między ligą okręgową i A - klasą, a pod koniec lat 60. ligą międzywojewódzką. Jedynymi sukcesami były: wicemistrzostwo III ligi za Piastem Gliwice [awansował dzięki temu do II ligi] i awans trzech juniorów do młodzieżowej reprezentacji Polski - Władysław Knapik, Tadeusz Wanat i Andrzej Ziemięcki, z czego dwóch pierwszych wystąpiło na turnieju UEFA w RFN.

W pigułce

• 1960 - zmiana trenera: Borka zastępuję Władysław Giergiel. Zespół spada do A - klasy. Ostatni sezon w cyklu wiosna- jesień
• 1961 - powrót trenera Władyława Borka, który wespół z Mirosławem Muchą awansował do 3 ligi
• 1962 - Ślęza walczy w lidze okręgowej- ówczesnej III lidze zajmując 8 lokatę
• 1963 - 13 miejsce w III lidze
• 1964 - 7 miejsce w III lidze
• 1965 - 4 miejsce w III lidze
• 1966 - 4 miejsce w III lidze
• 1967 - występy w nowej zreorganizowanej III lidze
• 1968 - wicemistrzostwo III ligi za Piastem Gliwice
• 1969 - spadek do ligi okręgowej

 

Lata 70.

W pigułce

• 1970 - 5 miejsce w IV lidze - klasa okręgowa
• 1971 - 2 miejsce w IV lidze - klasa okręgowa
• 1974 - 17 miejsce w III lidze
• 1976 - 9 miejsce w III lidze
• 1979 - awans do III ligi

 

Lata 80.

W pigułce

• 1980 - 11 pozycja w III lidze i spadek
• 1981 - ponowny awans do III ligi
• 1982 - 6 miejsce
• 1983 - 3 miejsce
• 1984 - awans do II ligi
• 1985 - 11 miejsce z ledwie dwoma punktami przewagi nad strefą spadkową
• 1986 - 4 miejsce z dziewięcioma punktami straty do awansującej do I ligi, Olimpii Poznań i dwoma punktami przewagi nad strefą spadkową!
• 1987 - 10 pozycja i dwa punkty przewagi nad strefą barażową o utrzymanie
• 1988 - 12 miejsce i gra w barażach o utrzymanie; Ślęza pokonała 1:0 i 2:0 Odrę Opole
• 1989 - ostatnie, 16 miejsce i spadek do III ligi

Lata 90.

W pigułce

• 1990 - 11 miejsce w III lidze
• 1991 - awans do II ligi; 2 miejsce za Chrobrym Głogów;
• 1992 - 9 miejsce z 31 punktami na koncie
• 1993 - 3 miejsce z 42 pkt. na koncie
• 1994 - 4 miejsce i 43 pkt.- do awansu zabrakło czterech punktów
• 1995 - 9 miejsce i 32 pkt.
• 1996 - ostatnie miejsce (16) i spadek z II ligi
• 1997 - 10 miejsce w III lidze
• 1998 - 11 miejsce i po reorganizacji rozgrywek aż 13 z 19 zespołów [w tym Ślęza] musiało opuścić szeregi III ligi
• 1999 - 13 miejsce w IV lidze

Lata 2000.

• 2000 - 14 miejsce w IV lidze
• 2001 - 9 miejsce w IV lidze i spadek [reorganizacja IV ligi]
• 2002 - 4 miejsce w lidze okręgowej
• 2003 - 3 miejsce w lidze okręgowej
• 2004 - 12 miejsce w lidze okręgowej
• 2005 - ostatnie miejsce i spadek do A klasy
• 2006 - 5 miejsce w A klasie, przęjcie klubu przez pana Bogdana Ludkowskiego - właściciela firmy budowlanej Intakus.
• 2007 - 1 miejsce w A klasie i awans do ligi okręgowej
• Obecnie lider ligi okręgowej